Dawniej psy hodowano głównie ze względu na ich umiejętności łowieckie. Zmieniło się to dopiero w okresie od XVII stulecia, kiedy to zaczęto doceniać ozdobną rolę niektórych psów. Do rasy prezentującej wyjątkową urodę zaliczano przodków spanieli cavalier. Psy te do dziś nierzadko triumfują na międzynarodowych i krajowych wystawach, ale ich popularność wiąże się nie tylko z urokliwą aparycją. Spaniele cavalier poza słodką mordką, niewielkimi rozmiarami i puszystym, acz niekłopotliwym w utrzymaniu futerkiem mają do zaoferowania wspaniały charakter. Można go bardzo łatwo wykształcić, mądrze wychowując psa. Cavalier doskonale nadaje się na psa dla osób starszych, którym często doskwiera samotność czy brak zajęcia. Jest ufny, łatwo nad nim zapanować, oraz nauczyć podstawowych komend (które spaniel chętnie wykonuje).
Spaniele te nie należą do szczególnie wybrednych w zakresie miejsca pobytu. Metraż mieszania czy domu jest im jednak obojętny pod jednym warunkiem – wymagają kontaktu ze swoim opiekunem, i to częstego, ponieważ nawiązują z nim głęboką więź emocjonalną. Spaniele te uwielbiają się bawić, wychodzić na spacery, są niezwykle aktywne, ale przy tym cechuje je posłuszeństwo wobec człowieka. Ufność oraz potulność należą do cech dystynktywnych tej rasy, dlatego też konieczne jest sprawowanie nadzoru nad nimi. Jednak nie należy z socjalizacją czy tresują przesadzać – pod żadnym pozorem nie wolno na cavaliery krzyczeć. Pies, którego będziemy prowadzić przy pomocy kar czy ostrych komend może wyrosnąć na lękliwego i zastraszonego spaniela. Należy wziąć to pod uwagę już zastanawiając się nad zakupem przedstawiciela tej rasy. Jeśli posiadamy tendencję do szorstkiego traktowania ludzi i zwierząt, to spaniel cavalier nie jest psem dla nas. To stworzonko od pierwszych dni potrzebuje miłości – samo również potrafi okazywać przywiązanie, i to w bardzo „ludzki” sposób. Rasa może odpowiadać starszym ludziom z jeszcze jednego względu – rzadko trafiają się cavaliery szczekliwe. Agresja pośród tych spanieli praktycznie nie występuje.
Warto zdać sobie jednak sprawę, iż cavaliery cenią sobie wygodę, ale też potrzebują sporej dawki ruchu. Starsze osoby nie powinny przy tym zbyt intensywnie karmić spanieli – pamiętajmy, iż psy te są niewielką rasą, i przy nieodpowiedniej diecie mogą mieć tendencje do groźnej dla zdrowia, a nawet i życia, nadwagi. Szczególnie, że są dość łase na smakołyki. Stąd – warto przestrzegać zaleceń lekarzy weterynarii oraz producentów renomowanych karm w zakresie żywienia. Nie każdy „pies pulpecik” to szczęśliwy pies – a w przypadku cavalierów, z pewnością o żadnym przedstawicielu rasy nie można tego powiedzieć. Długie spacery są dla spanieli normą – co może przysłużyć się zdrowiu starszych osób. Nie od dziś wiadomo przecież, że ruch na świeżym powietrzu korzystnie wpływa na układ oddechowy, krążenia, ruchowy, a także na naszą odporność. Poza regularnym ruchem, odpowiednim żywieniem spaniele nie przejawiają szczególnych wymagań w zakresie pielęgnacji. Sierść nie wymaga strzyżenia, jednak warto często szczotkować psa, szczególnie, jeśli zależy nam na jego prezencji. W zakresie zdrowia konieczne są regularne kontrole stanu uszu (skłonności do infekcji) oraz oczu. Niektóre psy mają skłonności do alergii, wśród rasy występuje też genetycznie MVD (wada zastawki mitralnej w sercu) – stąd warto odwiedzać gabinet weterynaryjny przynajmniej raz na pół roku. Koszty utrzymania cavaliera nie odbiegają od „standardów”. Bycie opiekunem zobowiązuje do tego, by zapewnić mu godne życie, zdrowie, a w przypadku tej rasy również wiele miłości.
Więcej: http://www.royal-canin.pl/hodowle/psy/cavalier-king-charles-spaniel